16 januari 2025
Na het afronden van mijn manuscript was het tijd om het in de juiste handen te leggen voor een zorgvuldige beoordeling. Ik ben dan ook ontzettend dankbaar dat Bianca Dusseljee de tijd heeft genomen om mijn verhaal grondig door te nemen en te corrigeren.
Bianca heeft mijn manuscript zorgvuldig nagekeken op belangrijke punten zoals Friesisme en andere taalfouten, spelling en grammatica, stijlfouten, punctuatie en zinsbouw. Haar scherpe oog voor detail heeft mijn verhaal aanzienlijk versterkt, niet alleen qua inhoud maar ook qua vorm. Het is bijzonder waardevol om zo'n professional in te schakelen die met zoveel aandacht voor detail en nauwkeurigheid mijn werk heeft verbeterd.
Wat ik ook enorm waardeer, is de positieve feedback die ik van Bianca heb ontvangen. Ze was enthousiast over het verhaal, en dat gaf me extra vertrouwen in de waarde van mijn manuscript. Na haar zorgvuldige correcties voel ik me nu veel zekerder om mijn werk bij de uitgevers in te dienen.
Bianca, ontzettend bedankt voor je tijd, moeite en geduld. Je hebt veel werk verzet om mijn verhaal te lezen en grondig te controleren, en ik waardeer het enorm dat je dit belangeloos hebt gedaan. Dankzij jouw inzet heb ik de moed gekregen om mijn manuscript vol vertrouwen bij uitgevers aan te bieden.
Hartelijk dank!
07 december 2024
Het is eigenlijk wel grappig om te zien hoe mijn verhaal zich door de jaren heen heeft ontwikkeld. Als je me vraagt waarom ik ooit besloot te schrijven over een vondeling, zou ik eerlijk zeggen: ik weet het echt niet meer. Maar misschien maakt dat het juist zo bijzonder. Het idee leek gewoon ergens te wachten, klaar om op papier gezet te worden.
In mijn verhaal wordt Alwin Bermsloot te vondeling gelegd in het Belgische plaatsje Meerhout. Waarom België? Goede vraag. Dat is typisch hoe mijn creatieve brein werkt. Ik wilde niet het meest voor de hand liggende kiezen, maar mezelf ook niet vastzetten in iets te ingewikkelds. Een andere omgeving gaf me de vrijheid om te ontdekken en te spelen met het verhaal.
En hoe kwam ik dan uitgerekend op Meerhout terecht? Nou, daar zat een vleugje toeval bij. Ik pakte een kaart van België, sloot mijn ogen en prikte met een pen op een willekeurige plek. Toen ik op Meerhout uitkwam, voelde het meteen goed. Het gaf me een fijne plek om Alwins verhaal tot leven te brengen.
In het begin schreef ik het verhaal in de ik-vorm, vanuit het perspectief van Alwin zelf. Toch begon het ooit heel anders. Een vroege versie van mijn verhaal bevatte zelfs een moord: de burgemeester zou de biologische vader van Alwin, een motorrijder, hebben vermoord. Uiteindelijk heb ik dat idee laten varen. Geen moord, maar een zoektocht die draait om Alwins afkomst en identiteit. Die keuze voelde beter, meer passend bij wat ik wilde vertellen.
De reis van het schrijven was allesbehalve rechttoe rechtaan. In de eerste jaren gooide ik zóveel teksten weg. Het voelde nooit goed genoeg. Maar gaandeweg begon ik meer vertrouwen te krijgen in het verhaal en in mezelf als schrijver. De laatste jaren heb ik niets meer weggegooid, maar mijn schrijfstijl is wel flink veranderd. Het verhaal en ik vonden elkaar met de tijd, en nu kijk ik met trots terug op deze bijzondere ontwikkeling.
22 november 2024
Om een fictief verhaal te schrijven heb je fantasie nodig. Vaak hoor ik dat men het zo knap vindt dat ik zoveel fantasie heb. Na een tijdje dat elke keer gehoord te hebben was ik verbaasd. Iedereen heeft die gave. Dacht ik. Tegenwoordig vraag ik mensen hier wel naar en dan blijkt het te zijn dat dit toch niet voor iedereen is weggelegd. Dan zeg ik: je hoeft geen verhaal te schrijven om wel fantasie te hebben. Maar nee, het is mij nu duidelijk.
Kijk eens naar mijn leus:
‘Fantasie is (nu nog) jouw grootste vrijheid.’
Hier geloof ik echt in. Zelfs in die twee woorden die ik tussen haakjes heb geplaatst. Ik ben nieuwsgierig wat anderen hiervan vinden.
Iedereen heeft vast wel enige fantasie. Hou zou je die kunnen prikkelen?
Wist je dat één klein idee het begin kan zijn van een heel verhaal? Soms is het een enkele gedachte, een beeld of zelfs een vraag die plotseling in je opkomt. Inspiratie is overal te vinden: in een gesprek, een herinnering of zelfs een moment van stilte. Het is alsof ideeën voortdurend om ons heen zweven, wachtend tot we ze opmerken en er iets mee doen.
Ik deel dit omdat ik geloof dat iedereen verhalen in zich draagt, of dat nu in woorden, beelden of andere vormen is. Misschien heb jij ook zo’n idee dat ergens op je wacht. Wat zou jij ermee doen?
Heb je vragen of ideeën: schroom niet en neem contact met mij op.
20 november 2024
Wat is mijn uiteindelijke doel: een boek uitgeven of juist het schrijfproces zelf? Natuurlijk zou het fantastisch zijn als mijn boek wordt uitgegeven. Het idee dat ik eraan heb mogen bijdragen dat anderen van mijn verhalen genieten en erdoor worden geraakt, doet mij goed en vervult me met vreugde. Maar eerlijk gezegd, is het schrijven zelf al een enerverende reis. Ik geniet intens van het proces, van het omzetten van mijn fantasie in woorden op papier.
Er zijn dagen waarop het schrijven moeiteloos gaat, maar ook momenten waarop ik urenlang (soms dagen) puzzel op een zin of zoek naar dat ene perfecte woord. Dat hoort erbij, en juist dat maakt het zo bijzonder. Wanneer alles uiteindelijk op zijn plek valt - die zin die precies klopt, dat woord dat alles zegt - voelt dat als een overwinning, een feestmoment dat ik stilletjes met mezelf vier. Schrijven is voor mij niet alleen een middel tot een doel, maar ook een reis vol voldoening en kleine ontdekkingen.
Mijn fantasie kent geen grenzen, en die creativiteit moet ik gewoon kwijt. Op dit moment werk ik aan mijn tweede verhaal, en ik ben al een heel eind gevorderd. Het verhaal draait om een hondje en draagt (voorlopig) de titel ‘Morda - het hondje van Vladimir’. Of ik het daadwerkelijk afrond, weet ik nog niet. Soms gebeurt het dat ik halverwege een ander idee oppak. Dat is nu eenmaal hoe mijn creatieve proces werkt. Maar wie weet, op een ander moment vertel ik er graag meer over!